Le Monde: Ο ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει να επιστρέψει στο 5%

Λίγες μέρες πριν τη δεύτερη εκλογική αναμέτρηση στις 25 Ιουνίου, η γερμανική έκδοση της Le Monde diplomatique αναφέρεται στο «συγκλονιστικό», όπως το χαρακτηρίζει, αποτέλεσμα των πρώτων εκλογών στην Ελλάδα.

Τώρα, αυτό που θέλει να πετύχει ο ΣΥΡΙΖΑ στις 25 Ιουνίου δεν είναι μόνο να μειώσει τη διαφορά με τη ΝΔ, πράγμα αρκετά απίθανο, αλλά επιπλέον να κρατήσει σε απόσταση το ΠΑΣΟΚ, κάτι που φαντάζει εξίσου δύσκολο. […]

Εδώ εντάσσεται και μία δυσάρεστη αλήθεια, την οποία ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουν αποσιωπήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα: η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ βασίστηκε σε μια σταθερή βάση ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι αποτελούσαν τα 2/3 των οπαδών του. Σε περίπτωση επιτυχίας του ΠΑΣΟΚ, που έχει πλέον πάρει πίσω ένα μέρος αυτού του εκλογικού σώματος και φυσικά θέλει και το υπόλοιπο, ο ΣΥΡΙΖΑ θα συρρικνωθεί και πάλι στο 5% που ήταν πριν από την έναρξη της κρίσης».

Η Le Monde diplomatique επισημαίνει ακόμη ότι «προεκλογικά, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αναφέρθηκε σχεδόν καθόλου στο “θετικό” πρόγραμμά του, δηλαδή στις οικονομικές και κοινωνικές προτάσεις του. Αντιθέτως, επικεντρώθηκε στο “αρνητικό”, δηλαδή τη λίστα των σκανδάλων στα οποία έχουν επιδοθεί ο Μητσοτάκης και η Ν.Δ. την τελευταία τετραετία.

Και σημειώνει: “Σχεδόν όλα τα στοιχεία αυτού του αρνητικού καταλόγου είναι πραγματικά σκάνδαλα, όμως δεν ενδιαφέρουν το εκλογικό σώμα. Εξάλλου, ο “ισολογισμός” των σκανδάλων έχει πλέον περιορισμένο αντίκτυπο, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβερνών κόμμα κατά το 2015-2019, θεωρείται από πολλούς ως μέρος του “συστήματος” που προκαλεί διαρκώς νέες καταστροφές”.

Η Le Monde παρατηρεί: “ότι Η μαγική συνταγή του Μητσοτάκη ήταν, τελικά, το “Σταθερότητα ή χάος”, όμως οι μη ρεαλιστικές προτάσεις του Τσίπρα ήταν αυτές που προσέδωσαν σε αυτό το σύνθημα τη σχεδόν απόλυτη πειστικότητά του.

Καταλήγοντας η γαλλική εφημερίδα συμπεραίνει οτι ο καθοριστικός παράγοντας της επικράτησεις του Μητσοτάκη ήταν μάλλον ψυχολογικός, δηλαδή παράλογος: η ανάγκη μεγάλου μέρους της ελληνικής κοινωνίας να επιστρέψει σε κάποιου είδους “κανονικότητα” μετά το τέλος του “κύκλου της κρατικής χρεοκοπίας”.