Πυρογραφία: “Ζωγραφίζοντας με τη φωτιά”

Photo by Guillermo Latorre on Unsplash

Η μυρωδιά του καμένου ξύλου μας ξυπνά ευχάριστες αναμνήσεις θαλπωρής και νοσταλγίας. Η δύναμη της φαντασίας και η δημιουργική ανάγκη του ανθρώπου για νέες τέχνες γέννησε τη φωτιά σαν εργαλείο που ζωγραφίζει πάνω σε οτιδήποτε καίγεται…

Η πυρογραφία είναι μια τεχνική ζωγραφικής, όπου χρησιμοποιούμε δύο από τα αρχέγονα στοιχεία της φύσης… Το ξύλο και τη φωτιά.

Είναι μία πανάρχαια τεχνική σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι ρίζες της πυρογραφίες έρχονται από την Βικτωριανή περίοδο στην οποία γυναίκες κατασκεύαζαν «λεπτές βέργες» από σίδερο τις οποίες ζέσταιναν σε φωτιά ή σε λάμπα πετρελαίου δημιουργώντας λεπτά σχέδια – κομψοτεχνήματα πάνω σε ξύλινο καμβά. Οι βέργες όμως έχαναν γρήγορα τη θερμότητά τους  και έπρεπε αυτές να ξαναζεσταθούν κάνοντας έτσι τη διαδικασία αργή και κουραστική.

Στην Ελλάδα την πυρογραφία την συναντάμε στους μοναχούς και στους πολιτικά εξόριστους κατά τη περίοδο της δικτατορίας. Κατά τη διάρκεια της πολύχρονης εξορίας του Γιώργου Φαρσακίδη στην Μακρόνησο, στην Λέρο και στην Γυάρο πολλά γνωστά έργα έγιναν αδιάψευστα ντοκουμέντα του αγώνα και του πολιτισμού των εξόριστων αγωνιστών.

Στις μέρες μας, χρησιμοποιούμε ειδικό εργαλείο με μεταλλική ακίδα ο λεγόμενος πυρογράφος, ο οποίος θερμαίνεται με ηλεκτρισμό και έτσι αγγίζοντας το ξύλο αποτυπώνει για πάντα το κάψιμο όπως το μελάνι στο χαρτί…

Μελιά, Σφένδαμος, Πυξάρι, Καστανιά, Αχλαδιά, Κερασιά, Σημύδα είναι τα ξύλα που χρησιμοποιούνται στην πυρογραφία. Όμως πέρα από ένα κομμάτι ξύλου η πυρογραφία μπορεί να εφαρμοσθεί και σε οποιοδήποτε άλλο υλικό που μπορεί να καεί όπως… δέρμα, κόκκαλο, καβούκι, ή ακόμα και νεροκολοκύθα αποξηραμένη!

Η τέχνη της πυρογραφίας απαιτεί υπομονή, αντίληψη, εμμονή στην τελειότητα και μεγάλη προσοχή στο λάθος… με ένα απλό λάθος το έργο αχρηστεύετε… ή αλλιώς γίνεται έμπνευση για κάτι καινούργιο…όπως αυτό συμβαίνει και με το ατέρμονο ταξίδι της ζωής!

Θαυμαστή περίπτωση γνωστής πυρογράφου είναι η Julie Bender από το Κολοράντο. Με πτυχίο Καλών Τεχνών από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια που με αφορμή τον θάνατο της αγαπημένης της φίλης Vizsla, ξεκίνησε να κάνει το πορτραίτο του μικρού της εννιάχρονου σκύλου, σε ένα καμβά ξύλου κερασιάς.

Με αυτό τον ευγενή όσο και μοναδικό τρόπο, ανακούφισε με την τέχνη τον πόνο της, δίνοντας μια βαθιά προσωπική χειρονομία ευγνωμοσύνης. Σε ένα ξύλο, έναν πίνακα με ένα μολύβι και έναν πυρογράφο, το σχήμα ζωντανεύει στα χέρια της Julie Bender…

Δείτε εδώ τα pet portaits της Julie Bender