Πριν από 87 χρόνια, οι Ελληνίδες ψηφίζουν για πρώτη φορά στις δημοτικές εκλογές της 11ης Φεβρουαρίου 1934. Το εκλογικό δικαίωμα δεν δόθηκε σε όλες, αλλά μόνο σε όσες είχαν συμπληρώσει τα 30 χρόνια και διέθεταν τουλάχιστον απολυτήριο Δημοτικού. Μόλις 2.655 γυναίκες εγγράφηκαν στους εκλογικούς καταλόγους και μόνο οι 439 πήγαν να ψηφίσουν.
Χαρακτηριστική για το κλίμα της εποχής ήταν η άρνηση της ηθοποιού Μαρίκας Κοτοπούλη να ψηφίσει, λέγοντας μάλιστα το παροιμιώδες πως ψήφο θέλουν μόνο όσες είναι άσχημες και όσες αποφεύγουν να κάνουν παιδιά.
Χρειάστηκε να περάσει σχεδόν ένα αιώνας, μέχρι να γίνει πράξη η καθολική ψηφοφορία, που είχε κατοχυρωθεί ήδη στο Σύνταγμα του 1864, με την αναγνώριση της ιδιότητας του πολίτη στις γυναίκες. Σε βουλευτικές εκλογές, οι Ελληνίδες ψήφισαν για πρώτη φορά στις 19 Φεβρουαρίου του 1956, έχοντας κατακτήσει πλήρως το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι. Η Λίνα Τσαλδάρη της ΕΡΕ και τη Βάσω Θανασέκου της «Δημοκρατικής Ένωσης» εισέρχονται στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Η Λίνα Τσαλδάρη γίνεται και η πρώτη γυναίκα – υπουργός, καθώς ανέλαβε το Υπουργείο Κοινωνικής Πρόνοιας στην κυβέρνηση Καραμανλή. Την ίδια χρονιά εκλέχθηκε και η πρώτη γυναίκα Δήμαρχος, η Μαρία Δεσύλλα, στην Κέρκυρα.
Πρωτεργάτης των διεκδικήσεων των γυναικών για συμμετοχή στα πολιτικά πράγματα της χώρας ήταν η Καλλιρρόη Παρρέν, εκδότρια του περιοδικού Εφημερίς των Κυριών. Η Παρρέν ήταν η πρώτη γυναίκα στην Ελλάδα που δημοσιογράφησε και εξέδιδε από το 1887 και για 31 χρόνια την «Εφημερίδα των Κυριών». Η Εφημερίδα των Κυριών διατύπωνε από τον 19ο αιώνα το θαρραλέο σύνθημα «Ψήφος στη Γυναίκα» παρά τα ειρωνικά αλλά και απειλητικά σχόλια εναντίον της «αναρχικής» Καλλιρρόης Παρρέν από τον Τύπο της εποχής.
